با توجه به پیچیدگی دنیای امروز و اهمیت نحوه ی نگهداری اطلاعات، موضوع امنیت آن بسیار مهم و حساس شده است. همان گونه که در بخش تکنولوژی از گذشته تا امروز پیشرفت مثبت و چشمگیری داشته ایم در زمینه های کلاهبرداری و تبهکاری نیز روش های جدیدی به وجود آمده است که در ابتدا برای جلوگیری از هک شدن و نقض امنیت اطلاعات افراد، از کارت های اعتباری مخصوص استفاده می شد که به مرور زمان این روش هم مورد دستبرد قرار گرفت.
تکنولوژی های جدید برای تعیین هویت منحصر هر فرد ، بر پایه روش های Biometric بنیان نهاده شده اند که این روش ها، روش های خودکاری از بازبینی و تشخیص هویت موجودات زنده در زمینه ویژگی های فیزیکی از قبیل اثرانگشت یا حالت تشخیص چهره، و یا سایر رفتارهای افراد، از قبیل دست دادن، می باشند
روش تشخیص چهره (Face Recognition) یکی از چندین روش (بیومتریک) Biometric است که دارای دقت بالا بوده و می تواند تا مدت ها قابل اتکا باشد. برخلاف روش های دیگر اعتبار سنجی که لازم بود تا کاربر حداقل PIN و کلمه عبور را به یاد داشته باشد، در روش های تشخیص چهره کاربر خیلی راحت با چهره خودش می تواند در پروسه اعتبار سنجی وارد شود . در حال حاضر عـلاوه بـر این کاربردهای کلاسیک، برای تشخیص چهره ، اعتبار سنجی های جدیدی پدیدار شده اند. به طور نمونه در ادارات یا مدارس برای کنترل ورود خروج پرسنل یا دانش آموزان از دستگاه حضور و غیاب تشخیص چهره استفاده می شود که تردد افراد را ثبت می کند.در واقع تشخیص چهره می تواند برای بازبینی (Verification)و تعیین هویت (Identification) نیز به کاربرده شود. البته سیستم تشخیص چهره می تواند شامل مشکلاتی از جمله نور، زاویه دید دوربین، حرکت و سایر موارد محیطی باشد.
به دلیل وجود برنامه های کاربردی متفاوت، گروه بندی های متفاوتی روی سیستم های تشخیص چهره، با توجه به دو خصیصه ثابت بودن(Static) و ویدئویی بودن تصویر(Dynamic) انجام می شود. در این گروه ها تفاوت های مهمی براساس برنامه های کاربردی ویژه وجود دارند. این تفاوت ها می توانند در زمینه کیفیت تصویر، میزان در هم ریختگی پشت زمینه، تغییرات تصاویری که باید تشخیص داده شود، در دسترس بودن یک معیار خوب برای تشخیص یا مطابقت تصاویر موجود با تصویر مورد نظر باشند. همچنین وضعیت، نوع و تعداد تصاویری که از یک شخص در دسترس است می تواند عوامل مهم دیگری در گروه بندی باشند.
مشکلات سیستم تشخیص چهره
مشکلاتی که در سیستم های تشخیص چهره وجود دارد از مهمترین عواملی هستند که باعث پایین آمدن کارایی این سیستم ها می شوند. چهره یک شخص نه تنها یک جسم سه بعدی است، بلکه یک جسم غیر جامد نیز می باشد. علاوه براین تصاویر اشخاص معمولاﹰدر محیط های طبیعی گرفته می شود و این نشان می دهد که پشت زمینه تصویر می تواند بسیار پیچیده و شلوغ بوده و روشنایی تصویر می تواند خیلی مهم باشد. علاوه بر این، انحراف دوربین و نواسانات آن، پیچیدگی پشت زمینه، روشنایی، چرخش ها و مخفی شدن قسمتی از چهره و آرایش و مد موها می توانند مشکلات دیگری باشند که هر کدام به نوبه خود در پایین آوردن کارایی، افزایش و پیچیده کردن محاسبات، عدم تشخیص درست سیستم موثر باشند. ممکن است این مشکلات در همه سیستم ها وجود نداشته باشند، اما بررسی و شناخت این مشکلات و موانع می تواند در پیاده سازی یک سیستم تشخیص چهره بسیار مفید باشد. تکنولوژی مربوط به دوربین و مکان آن در لحظه گرفتن تصویر یک شخص بسیار مهم می باشد. در صورتی که یک دوربین دارای تکنولوژی بالا بوده و مکان آن نسبت به اشخاصی که قرار است شناسایی شوند، مناسب باشد، کارایی سیستم به طرز قابل محسوسی بالا خواهد رفت و در عوض محاسبات و پیچیدگی کاهش پیدا خواهد کرد.
با توجه به سیستم های چند پردازنده ی موازی و شبکه های عصبی مصنوعی قوی که امروزه وجود دارد این محاسبات می توانند سریع تر از آنچه که در حال حاضر وجود دارند انجام پذیرند. با بررسی های انجام شده در زمینه تشخیص چهره این نکته قابل ذکر است بیشتر کارهایی که در این زمینه صورت پذیرفته است روی روش هایی می باشد که تصاویر غیر رنگی را به عنوان ورودی و تصاویر موجود در پایگاه داده موجود در نظر گرفته اند.
